Tweet
تعدادی از گزارش های پتنت های ثبت شده ی اپل که در پنجشنبه ی گذشته به دست آمده اند، فاش می کنند که اپل ممکن است به دنبال به کارگیری سیستم های فیبر نوری برای iDevice ها باشد؛ دقیقاً همان طوری که اسناد به دست آمده، یک سیستم مبتنی بر کابل و داک را نشان می دهند که با لیزر های تعبیه شده در دستگاه های الکترونیک قابل حمل همگام شده است.
طبق اسناد منتشر شده از اداره ی ثبت اخراعات و نشان های تجاری کشور آمریکا، برنامه ی پتنت های ثبت شده به صورت همزمان برای "اتصال نوری دستگاه ها" و یک "کانکتور نوری ترکیبی" به یک آرایش پیچیده از کانکتور ها، آداپتور ها و دستگاه ها اشاره می کند که قادر به انتقال هم الکتریسیته و هم سیگنال های نوری از طریق کابل های فیبر نوری هستند.
طرح های فیبر نوری به خاطر سرعت بالای انتقالشان مشهور هستند، اما تا کنون این فناوری با توجه به هزینه های تولید و سازگاری با دیگر تکنولوژی ها و موانعی از این دست، نفوذ قابل توجهی در بازار مصرف نداشته است. از سوی دیگر، روش تجربی و صحیح انتقال رسانای الکتریکی همه جا در دسترس است. به نظر می رسد اپل با پتنت جدیدش، ساز و برگ بهترین گونه از هر دو فناوری را آماده کرده است؛ به هم رسانیدن فناوری ها در یک راه حل ساده و بسیار سازگار پذیر.
می توان این دو پتنت را در ابتدایی ترین سطح شان به عنوان یک توسعه ی پیشرفته از فناوری های موجود در نظر گرفت که از لولا ها و سیم های فلزی رسانا برای انتقال داده استفاده می کنند. در رابطه با مواد رسانای معمول، این اختراع از دو کابل فیبر نوری بهره می برد. این دو باعث ایجاد یک کانکتور می شوند که قادر به انتقال سیگنال های الکتریسیته و نور به صورت همزمان می باشد.
علاوه بر مزایای سازگاری وارونه با دستگاه های قدیمی از طریق آداپتور های مخصوص، استفاده از کابل الکتریکی می تواند جریان برق را نیز به ارمغان بیاورد؛ موضوعی که سیستم های فیبر نوری از آن بی بهره اند. اختراع مذکور از این سیستم دو حالته به عنوان "الکترو-نور" یاد می کند.
برای عمل کردن، پتنت، دستگاهی که در پایه اش (نقاط مرسوم در Dock دستگاه) دارای چنین کانکتور های "الکترو-نوری" است را فرا می خواند. این کانکتور می تواند هر تعداد از اجزای نوری را چه برای دریافت و چه برای ارسال داده داشته باشد. به عنوان مثال، سیستم دارای دو کانال نوری است؛ یکی برای ارسال و دیگری برای دریافت. پس یک بخش واحد می تواند برای هر دو عمل به کار گرفته شود. همان طور که در فرم مورد نظر ذکر شده است، سیگنال های الکتریکی هم به ورودی و هم به خروجی سیگنال های نوری روی دستگاه تبدیل شده اند.
هنگامی که تبدیل سیگنال کامل شد، دستگاه می تواند سیگنال های نوری را در طول کانال فیبری انتقال با استفاده از لیزر یا دیگر فرستنده های نوری ارسال کند.
پتنت اشاره می کند که عدسی گیرنده، یک متمرکز کننده ی سهمی شکل است که نور را برای ارسال به یک دیود حساس به نور روی دستگاه جمع آوری می کند. این شیوه، اجازه ی استفاده از فیبر های با قطر بزرگ تر تا حدود 200 تا 500 میکرومتر را می دهد که به نوبه ی خود آستانه ی تحمل بالاتری را برای هم ترازی در مسیر انتقال فراهم می کند. برای مقایسه، پروتکل Thunderbolt از دو فیبر 62.5 میکرومتری استفاده می کند.
تعدادی کانکتور توصیف شده در پتنت از جمله اجزایی که حالت ارتجاعی وسیله را برای محافظت و تراز کردن اجزای نوری تعبیه شده ی داخلی وجود دارد. این واحد ها در محدوده ی طراحی با مقداری تماس لازم برای ورودی های نری قرار دارند که می توانند فضای اشغال شده را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. در نتیجه اجازه ی ورود اجزای دیگر یا کوچک تر شدن وسیله را می دهند.
یک وسیله ی جایگزین دیگر برای انتقال داده، پایه ی Dock است که به خودی خود می تواند اساساً برای تراز کردن صحیح کابل کشی فیبر نوری با یک Dock قابل حمل مورد استفاده قرار گیرد. این گونه نیز تجسم می شود که این قسمت همچنین می تواند به عنوان یک جایگاه شارژ القایی در نظر گرفته شود.
مانند بسیاری از پتنت های قبلی اپل، مشخص نیست که این سیستم در محصولات آتی به کار گرفته شود. به هر حال، با توجه به معنای دفن شده در زبان پتنت، می تواند یک توصیف و طرح از آنچه که اکنون در سیستم کانکتور های Lightning فعلی اپل وجود دارد، باشد که حاکی از قرار داشتن این اختراع بر روی شالوده ای از یک فناوری خلف است.
پتنت های کانکتور های نوری ترکیبی اپل ابتدا در سال 2010 ثبت شد و در سال 2012 ادامه یافت. مخترعان این طرح عبارت اند از Jason S. Sloey و Albert J. Golko و Eric S. Jol و Ian Spraggsas .
منبع:
طبق اسناد منتشر شده از اداره ی ثبت اخراعات و نشان های تجاری کشور آمریکا، برنامه ی پتنت های ثبت شده به صورت همزمان برای "اتصال نوری دستگاه ها" و یک "کانکتور نوری ترکیبی" به یک آرایش پیچیده از کانکتور ها، آداپتور ها و دستگاه ها اشاره می کند که قادر به انتقال هم الکتریسیته و هم سیگنال های نوری از طریق کابل های فیبر نوری هستند.
طرح های فیبر نوری به خاطر سرعت بالای انتقالشان مشهور هستند، اما تا کنون این فناوری با توجه به هزینه های تولید و سازگاری با دیگر تکنولوژی ها و موانعی از این دست، نفوذ قابل توجهی در بازار مصرف نداشته است. از سوی دیگر، روش تجربی و صحیح انتقال رسانای الکتریکی همه جا در دسترس است. به نظر می رسد اپل با پتنت جدیدش، ساز و برگ بهترین گونه از هر دو فناوری را آماده کرده است؛ به هم رسانیدن فناوری ها در یک راه حل ساده و بسیار سازگار پذیر.
می توان این دو پتنت را در ابتدایی ترین سطح شان به عنوان یک توسعه ی پیشرفته از فناوری های موجود در نظر گرفت که از لولا ها و سیم های فلزی رسانا برای انتقال داده استفاده می کنند. در رابطه با مواد رسانای معمول، این اختراع از دو کابل فیبر نوری بهره می برد. این دو باعث ایجاد یک کانکتور می شوند که قادر به انتقال سیگنال های الکتریسیته و نور به صورت همزمان می باشد.
علاوه بر مزایای سازگاری وارونه با دستگاه های قدیمی از طریق آداپتور های مخصوص، استفاده از کابل الکتریکی می تواند جریان برق را نیز به ارمغان بیاورد؛ موضوعی که سیستم های فیبر نوری از آن بی بهره اند. اختراع مذکور از این سیستم دو حالته به عنوان "الکترو-نور" یاد می کند.
برای عمل کردن، پتنت، دستگاهی که در پایه اش (نقاط مرسوم در Dock دستگاه) دارای چنین کانکتور های "الکترو-نوری" است را فرا می خواند. این کانکتور می تواند هر تعداد از اجزای نوری را چه برای دریافت و چه برای ارسال داده داشته باشد. به عنوان مثال، سیستم دارای دو کانال نوری است؛ یکی برای ارسال و دیگری برای دریافت. پس یک بخش واحد می تواند برای هر دو عمل به کار گرفته شود. همان طور که در فرم مورد نظر ذکر شده است، سیگنال های الکتریکی هم به ورودی و هم به خروجی سیگنال های نوری روی دستگاه تبدیل شده اند.
هنگامی که تبدیل سیگنال کامل شد، دستگاه می تواند سیگنال های نوری را در طول کانال فیبری انتقال با استفاده از لیزر یا دیگر فرستنده های نوری ارسال کند.
پتنت اشاره می کند که عدسی گیرنده، یک متمرکز کننده ی سهمی شکل است که نور را برای ارسال به یک دیود حساس به نور روی دستگاه جمع آوری می کند. این شیوه، اجازه ی استفاده از فیبر های با قطر بزرگ تر تا حدود 200 تا 500 میکرومتر را می دهد که به نوبه ی خود آستانه ی تحمل بالاتری را برای هم ترازی در مسیر انتقال فراهم می کند. برای مقایسه، پروتکل Thunderbolt از دو فیبر 62.5 میکرومتری استفاده می کند.
تعدادی کانکتور توصیف شده در پتنت از جمله اجزایی که حالت ارتجاعی وسیله را برای محافظت و تراز کردن اجزای نوری تعبیه شده ی داخلی وجود دارد. این واحد ها در محدوده ی طراحی با مقداری تماس لازم برای ورودی های نری قرار دارند که می توانند فضای اشغال شده را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. در نتیجه اجازه ی ورود اجزای دیگر یا کوچک تر شدن وسیله را می دهند.
یک وسیله ی جایگزین دیگر برای انتقال داده، پایه ی Dock است که به خودی خود می تواند اساساً برای تراز کردن صحیح کابل کشی فیبر نوری با یک Dock قابل حمل مورد استفاده قرار گیرد. این گونه نیز تجسم می شود که این قسمت همچنین می تواند به عنوان یک جایگاه شارژ القایی در نظر گرفته شود.
مانند بسیاری از پتنت های قبلی اپل، مشخص نیست که این سیستم در محصولات آتی به کار گرفته شود. به هر حال، با توجه به معنای دفن شده در زبان پتنت، می تواند یک توصیف و طرح از آنچه که اکنون در سیستم کانکتور های Lightning فعلی اپل وجود دارد، باشد که حاکی از قرار داشتن این اختراع بر روی شالوده ای از یک فناوری خلف است.
پتنت های کانکتور های نوری ترکیبی اپل ابتدا در سال 2010 ثبت شد و در سال 2012 ادامه یافت. مخترعان این طرح عبارت اند از Jason S. Sloey و Albert J. Golko و Eric S. Jol و Ian Spraggsas .
منبع:
