Tweet
3gs دستیار عکاس نابینا شد !
سه سال پیش، یک عکاس حرفه*ای به نام الکس دژونگ Alex Dejong به خاطر ابتلا به تومور مغزی، نابینا شد،
اما او تسلیم نشد و عکاسی را رها نکرد، او سعی کرد با استفاده از یک سری از ابزارهای الکترونیک به کار خود ادامه دهد.
او از نوکیا N82 استفاده می*کند و آن را همواره با خود دارد،
این گوشی یک نرم*افزار دستیار دارد که می*تواند به کاربر خود اطلاعات صوتی در مورد شاخص*های دیداری محیط اطراف بدهد،
به این ترتیب آقای دژونگ می*تواند یک تصویر ذهنی از محیط اطراف خود، ایجاد کند و سپس با دوربین دیجینتال کانون یا Leica عکس بگیرد.
نابینایی آقای دژونگ در حدی است که فقط می*تواند نور و تاریکی را از هم تمیز دهد،
پس در یک بازه زمانی مجبور شد که یک دستیار برای ویرایش عکس*ها استخدام کند.
او تصور می*کرد هیچگاه بدون کمک دیگران نخواهد توانست از عهده ویرایش عکس*ها برآید.
اما با به بازار آمدن گوشی جدید شرکت اپل، یعنی آی*فون ۳GS در اواخر ماه ژوئن،
او دوباره توانایی ویرایش عکس*ها را پیدا کرده است.
آی*فون جدید یک ویژگی تازه به نام VoiceOver دارد:
کافی است که دارنده گوشی انگشت خود را روی صفحه گوشی بگذارد
تا نرم*افزار اطلاعات صوتی در مورد برنامه*ای که در زیر انگشت قرار دارد، به دارنده گوشی بدهد.
مثلا نرم*افزار می*تواند اعلام کند که صفحه ایمیل باز است یا یک صفحه وب، یا اینکه کاربر قسمت تنظیمات گوشی را باز کرده است.
علاوه بر این، اپلیکیشن*های ویرایش عکس این گوشی مثل CameraBag و Tilt-Shift،
می*توانند عملیات ویرایش خودکار هم انجام بدهند و به این ترتیب به نابیناها کمک کنند.
آقای دژونگ از ۳ هفته قبل آی*فون ۳GS را تهیه کرده است و این گوشی را به منزله هدیه*ای می*داند که بار دیگر،
او را وارد دنیای عکاسی کرده است، او به کمک آی*فون می*تواند کار ویرایش هر عکس را در ۵ دقیقه به اتمام برساند.
عکسی از الکس دژونگ
سالهاست که شرکت*های فناوری و توسعه دهندگان کوچک نرم*افزار، در حال ساختن نرم*افزارهایی هستند که به نابیناها کمک می*کنند.
ویندوز شرکت مایکروسافت، لینوکس و سیستم عامل مک، هر کدام ابزارهایی برای خوانش صفحات و بزرگ*نمایی صفحه دارند.
در دنیای سخت*افزار هم گوشی*هایی مثل نوکیا N82 برای کمک به نابیناها، ویژگی پیدا کرده*اند.
این گوشی هوشمند، اپلیکیشنی به نام vOICe app دارد که می*تواند نور وارد شده به دوربین را پردازش کند
و بر اساس شدت نور، اصوات متفاوتی را به گوش صاحب خود برساند.
به این ترتیب دارنده نابینای این گوشی می*تواند با تکیه به این صداها، عکس*هایی بگیرد.
دژونگ هنوز از نوکیا N82 برای دیدن میحط اطراف استفاده می*کند و با اینکه تأیید می*کند که
دوربین آی*فون در مقایسه با دوربین*های حرفه*ای DSLR، بیشتر از یک اسباب*بازی نیست
اما به خاطر اینکه این گوشی نخستین گوشی*ای محسوب می*شود که هه قسمت*هایش کاملا برای نابیناها،
قابل دسترسی است، برای آی*فون ارزش زیادی قائل است.
دوژنگ عضوی از اعضای یک جامعه عکاسان نابینا است.
در سایت اینترنتی این گروه، عکس*های عکاسانی که مشکل بینایی دارند، به نمایش درمی*آید.
به خاطر اینکه شدت اختلال بینایی اعضای این گروه با هم متفاوت است،
هر عضو این گروه از ترفندها و وسایل متفاوتی برای غلبه بر ناتوانی خود استفاده می*کند.
برای مثل تیم اوبرایان Tim O’Brien، دچار یک بیماری چشمی به نام دژنراسیون ماکولای چشم است،
که باعث می*شود وضوح بینایی شخص پایین بیاید، مثل اینکه شما تلویزیون امروزی با وضوح بالای خود را بردارید
و یک تلویزیون قدیمی را جانشین آن کنید.
ماهیت بیماری طوری است که اوبرایان، دید بهتری در قسمت*های محیطی میدان بینایی،
نسبت به قسمت*های مرکزی دارد.
به همین خاطر او مجبور است با تکیه بر بینایی قسمت*های محیطی میدان بینایی، یک نقشه ذهنی از سوژه عکاسی بسازد و بعد عکس بگیرد.
عکسی تیم اوبرایان از مسجدی در استانبول
او بعد از آماده شدن، با دوربین نیکون D40X DSLR عکس برمی*دارد و با «ادوب فتوشاپ لایت*روم»، عکس را ویرایش می*کند.
بنابراین روند عکاسی او چندان تفاوتی با یک عکاس بینا، ندارد،
فقط به خاطر ناتوانی دیداری، مدت زمان لازم برای گرفتن هر عکس، در مورد او طولانی*تر است.
در زمانی که اوبرایان عکس می*گیرد، نمی*تواند بگوید که عکس کاملا فوکوس است یا نه،
جزئیات عکسی را هم که برداشته، نمی*تواند تشخیص بدهد.
او تنها زمانی متوجه این جزئیات می*شود که عکس*ها را برای ویرایش به خانه می*برد.
از این جهت عکاسی اوبرایان، شباهت زیادی به عکسانی دارد که از فیلم، برای عکاسی استفاده می*کردند
و وقتی عکس می*گرفتند، تا لحظه*ای که عکس را ظاهر می*کردند، نمی*توانستند به دقت در مورد جزئیات عکس برداشته*شده اظهار نظر کنند.
عکاس دیگری که با وجود مشکل بینایی، به کار خود، آن هم به طریقه سنتی و با استفاده از فیلم ادامه می*دهد،
جیسون دیکامیلیس Jason DeCamillis نام دارد.
عکس*های او را می*توانید در اینجا ببینید.
او دچار بیماری*ای به نام رتینیت پیگمنتوزا است. دید مرکزی او در هنگام روز خوب است،
ولی دید میحطی او مختل است و هنگام شب دیدش کاملا دچار مشکل می*شود.
مثل آقای اوبرایان هم بیشتر زمان عکاسی او صرف ایجاد یک تصویر ذهنی از سوژه عکاسی می*شود.
دوربین مورد علاقه او Holga 120WPC است، دوربین Diana 151 هم گوشی بعدی مورد علاقه او است.
هر دوی این دوربین*ها، غیردیجیتال هستند.
منبع: wired
به نقل از یک پزشک
اما او تسلیم نشد و عکاسی را رها نکرد، او سعی کرد با استفاده از یک سری از ابزارهای الکترونیک به کار خود ادامه دهد.
او از نوکیا N82 استفاده می*کند و آن را همواره با خود دارد،
این گوشی یک نرم*افزار دستیار دارد که می*تواند به کاربر خود اطلاعات صوتی در مورد شاخص*های دیداری محیط اطراف بدهد،
به این ترتیب آقای دژونگ می*تواند یک تصویر ذهنی از محیط اطراف خود، ایجاد کند و سپس با دوربین دیجینتال کانون یا Leica عکس بگیرد.
نابینایی آقای دژونگ در حدی است که فقط می*تواند نور و تاریکی را از هم تمیز دهد،
پس در یک بازه زمانی مجبور شد که یک دستیار برای ویرایش عکس*ها استخدام کند.
او تصور می*کرد هیچگاه بدون کمک دیگران نخواهد توانست از عهده ویرایش عکس*ها برآید.
اما با به بازار آمدن گوشی جدید شرکت اپل، یعنی آی*فون ۳GS در اواخر ماه ژوئن،
او دوباره توانایی ویرایش عکس*ها را پیدا کرده است.
آی*فون جدید یک ویژگی تازه به نام VoiceOver دارد:
کافی است که دارنده گوشی انگشت خود را روی صفحه گوشی بگذارد
تا نرم*افزار اطلاعات صوتی در مورد برنامه*ای که در زیر انگشت قرار دارد، به دارنده گوشی بدهد.
مثلا نرم*افزار می*تواند اعلام کند که صفحه ایمیل باز است یا یک صفحه وب، یا اینکه کاربر قسمت تنظیمات گوشی را باز کرده است.
علاوه بر این، اپلیکیشن*های ویرایش عکس این گوشی مثل CameraBag و Tilt-Shift،
می*توانند عملیات ویرایش خودکار هم انجام بدهند و به این ترتیب به نابیناها کمک کنند.
آقای دژونگ از ۳ هفته قبل آی*فون ۳GS را تهیه کرده است و این گوشی را به منزله هدیه*ای می*داند که بار دیگر،
او را وارد دنیای عکاسی کرده است، او به کمک آی*فون می*تواند کار ویرایش هر عکس را در ۵ دقیقه به اتمام برساند.
عکسی از الکس دژونگ
سالهاست که شرکت*های فناوری و توسعه دهندگان کوچک نرم*افزار، در حال ساختن نرم*افزارهایی هستند که به نابیناها کمک می*کنند.
ویندوز شرکت مایکروسافت، لینوکس و سیستم عامل مک، هر کدام ابزارهایی برای خوانش صفحات و بزرگ*نمایی صفحه دارند.
در دنیای سخت*افزار هم گوشی*هایی مثل نوکیا N82 برای کمک به نابیناها، ویژگی پیدا کرده*اند.
این گوشی هوشمند، اپلیکیشنی به نام vOICe app دارد که می*تواند نور وارد شده به دوربین را پردازش کند
و بر اساس شدت نور، اصوات متفاوتی را به گوش صاحب خود برساند.
به این ترتیب دارنده نابینای این گوشی می*تواند با تکیه به این صداها، عکس*هایی بگیرد.
دژونگ هنوز از نوکیا N82 برای دیدن میحط اطراف استفاده می*کند و با اینکه تأیید می*کند که
دوربین آی*فون در مقایسه با دوربین*های حرفه*ای DSLR، بیشتر از یک اسباب*بازی نیست
اما به خاطر اینکه این گوشی نخستین گوشی*ای محسوب می*شود که هه قسمت*هایش کاملا برای نابیناها،
قابل دسترسی است، برای آی*فون ارزش زیادی قائل است.
دوژنگ عضوی از اعضای یک جامعه عکاسان نابینا است.
در سایت اینترنتی این گروه، عکس*های عکاسانی که مشکل بینایی دارند، به نمایش درمی*آید.
به خاطر اینکه شدت اختلال بینایی اعضای این گروه با هم متفاوت است،
هر عضو این گروه از ترفندها و وسایل متفاوتی برای غلبه بر ناتوانی خود استفاده می*کند.
برای مثل تیم اوبرایان Tim O’Brien، دچار یک بیماری چشمی به نام دژنراسیون ماکولای چشم است،
که باعث می*شود وضوح بینایی شخص پایین بیاید، مثل اینکه شما تلویزیون امروزی با وضوح بالای خود را بردارید
و یک تلویزیون قدیمی را جانشین آن کنید.
ماهیت بیماری طوری است که اوبرایان، دید بهتری در قسمت*های محیطی میدان بینایی،
نسبت به قسمت*های مرکزی دارد.
به همین خاطر او مجبور است با تکیه بر بینایی قسمت*های محیطی میدان بینایی، یک نقشه ذهنی از سوژه عکاسی بسازد و بعد عکس بگیرد.
عکسی تیم اوبرایان از مسجدی در استانبول
او بعد از آماده شدن، با دوربین نیکون D40X DSLR عکس برمی*دارد و با «ادوب فتوشاپ لایت*روم»، عکس را ویرایش می*کند.
بنابراین روند عکاسی او چندان تفاوتی با یک عکاس بینا، ندارد،
فقط به خاطر ناتوانی دیداری، مدت زمان لازم برای گرفتن هر عکس، در مورد او طولانی*تر است.
در زمانی که اوبرایان عکس می*گیرد، نمی*تواند بگوید که عکس کاملا فوکوس است یا نه،
جزئیات عکسی را هم که برداشته، نمی*تواند تشخیص بدهد.
او تنها زمانی متوجه این جزئیات می*شود که عکس*ها را برای ویرایش به خانه می*برد.
از این جهت عکاسی اوبرایان، شباهت زیادی به عکسانی دارد که از فیلم، برای عکاسی استفاده می*کردند
و وقتی عکس می*گرفتند، تا لحظه*ای که عکس را ظاهر می*کردند، نمی*توانستند به دقت در مورد جزئیات عکس برداشته*شده اظهار نظر کنند.
عکاس دیگری که با وجود مشکل بینایی، به کار خود، آن هم به طریقه سنتی و با استفاده از فیلم ادامه می*دهد،
جیسون دیکامیلیس Jason DeCamillis نام دارد.
عکس*های او را می*توانید در اینجا ببینید.
او دچار بیماری*ای به نام رتینیت پیگمنتوزا است. دید مرکزی او در هنگام روز خوب است،
ولی دید میحطی او مختل است و هنگام شب دیدش کاملا دچار مشکل می*شود.
مثل آقای اوبرایان هم بیشتر زمان عکاسی او صرف ایجاد یک تصویر ذهنی از سوژه عکاسی می*شود.
دوربین مورد علاقه او Holga 120WPC است، دوربین Diana 151 هم گوشی بعدی مورد علاقه او است.
هر دوی این دوربین*ها، غیردیجیتال هستند.
منبع: wired
به نقل از یک پزشک