اطلاعیه

Collapse
هیچ اطلاعیه ای هنوز ایجاد نشده است .

تاریخچه ی iOS به روایت تصویر

Collapse
X
 
  • فیلتر
  • زمان
  • نمایش
پاک کردن همه
new posts

  • [ بررسی ویژه ] تاریخچه ی iOS به روایت تصویر


    در مراسمی که به طور کلی، بزرگ ترین ارائه ی تمام عمرش در نظر گرفته می شود، استیو جابز اپل، اولین iPhone را در دهم ژانویه ی سال 2007 به مردم جهان معرفی کرد. در پنج سال بعد از آن، iPhone ، iPad و iPod Touch به معنای واقعی کلمه تعریفی نو از تمامی دنیای محاسبات موبایلی را ارائه کردند. این جهان به قدری سریع پیشرفت کرد که سیستم عامل iOS در حال حاضر میان سیستم عامل های قدیمی تر موبایل در مقابل گونه های در حال توسعه و فعال امروزی قرار دارد. این امر قطعاً بدان معنا نیست که iOS تحت فشار یا زیر سایه ی سیستم عامل های دیگر است؛ کاملاً برعکس. از طریق چیزی که می تواند تنها به عنوان بهبود بی وقفه و مداوم در طول گذشت زمان توصیف شود، اپل iOS را به یکی از سیستم عامل های غنی از ویژگی های مفید و دارای پشتیبانی بسیار مناسب موجود در بازار تبدیل کرده است.

    iOS 6 ، سیستمی که در حال حاضر دستگاه های iOS اپل را به پیش می راند، درک آسانی از تعامل با سیستم عامل یک گوشی هوشمند را برای یک کاربر جدید، یک بستر قدرتمند برای توسعه دهندگان برنامه ها و یک تجربه ی پراکنده ی مرتبط با هم را در همه ی دستگاه های مبتنی بر iOS به ارمغان می آورد. شاید قابل توجه ترین نکته در مورد iOS این است که چقدر نسخه ی کنونی iOS به نسخه ی معرفی شده در سال 2007 شباهت دارد. با این حال، تعداد و وسعت ویژگی هایی که اپل به آن افزوده است، به حدی است که ذهن را آشفته می کند. به دور از رنج بردن از عامل «خزش ویژگی» که به طور کلی در طول زمان باعث کند شدن سیستم عامل می شود، iOS توانسته است که نسبتاً سرزنده و استوارتر از دیگر سیستم عامل ها قدرت نمایی کند.

    اما چطور ممکن است سیستم عاملی که کار خود را بدون برنامه های شخص ثالث، چند وظیفگی یا حتی ویژگی های ساده ای مانند Copy و Paste آغاز کرده است، در جایگاهی همچون امروز قرار بگیرد؟ در ادامه همراه باشید تا با روندی که اپل در طول زمان سیستم عامل موبایل خود را تکامل داده است، آشنا شوید.

  • #2
    iPhone : iOS 1 متولد می شود.


    در واقع داستان iOS با نام دیگری شروع شد و آن OS X بود. هنگام معرفی نسل اول iPhone، اپل اذعان کرد که iOS بر روی همان هسته ی Unix که سیستم عامل Mac OS X نیز از آن بهره می برد، پیاده شده است و دارای ویژگی های فراوان یکسانی است. با این حال، پس از آن کاملاً واضح بود در حالی که برخی عناصر یکسان بین Mac OS X و سیستم عامل موبایل جدید ممکن است وجود داشته باشد، ولی به اندازه ی کافی متفاوت بود تا بتوان آن را به عنوان یک برند جدید تجاری تضمین کند. هنگامی که اولین iPhone معرفی شد، سیستم عامل آن «iPhone OS» نامیده شد و این نام به مدت چهار سال حفظ شد و فقط هنگام معرفی iOS 4 در ژوئن 2010 به iOS تغییر نام داده شد. به خاطر ساده سازی (و چون iOS یک عبارت بسیار ساده تر و ملموس تر است).

    اگرچه تصور این امر در این زمان کمی دشوار است، اما هنگامی که اولین iPhone معرفی شد فاصله ی بسیار زیادی برای رقابت با Windows Mobile، Palm OS، Symbian و حتی Blackberry داشت که همه ی آن ها سیستم عامل هایشان را در همان سال 2007 معرفی کرده بودند که دارای لیست تمام بالایی از ویژگی ها بودند. به عنوان مثال،
    iPhone اولیه فاقد پشتیبانی از شبکه ی نسل سوم 3G بود؛ از قابلیت چند وظیفگی پشتیبانی نمی کرد؛ برنامه های شخص ثالث برای آن وجود نداشت؛ کاربر قادر به Copy و Paste متن نبود؛ قادر به ضمیمه کردن فایل های دلخواه به E-Mail نبود؛ از MMS پشتیبانی نمی کرد؛ از قابلیت Exchange Push در ایمیل پشتیبانی نمی کرد؛ صفحه ی Home Screen آن فاقد قابلیت سفارشی شدن توسط کاربر بود؛ فاقد قابلیت Tethering اینترنت بود؛ فایل های سیستمی را از دید کاربر مخفی می کرد؛ از قابلیت ویرایش اسناد Office پشتیبانی نمی کرد؛ شماره گیری صوتی را پشتیبانی نمی کرد و تقریباً به طور کامل به روی هکر ها و توسعه دهندگان برنامه ها قفل شده بود.


    با این وجود، تمام آن کمبود امکانات به سختی دارای اهمیت هستند و تقریبا همه با آن آشنایی دارند. به جای رقابت بر روی مشخصات،اپل تمرکز خود را به تجربه ی یک هسته ی مناسب معطوف کرده است که شامل سرعت، ثبات برنامه ها و پرداختن به ویژگی های کمی که اساساً بهتر از هر چیزی که در سال 2007 وجود داشت، می شود.


    اگر چه بدیهی است که خلاقیت و نوآوری بسیار زیادی در iOS 1.0 وجود داشت. در زیر به سه نمونه از آن ها که انقلابی در صنعت موبایل محسوب می شوند، اشاره می کنیم.


    • رابط کاربری هسته ی iOS: تا قبل از iOS، گوشی های هوشمند یا لمسی نبودند یا دارای صفحه ی لمسی مقاومتی به همراه یک قلم بودند. iPhone این روند را با صفحه ی لمسی خازنی خود تغییر داد. اما مهم تر از آن اپل با دقت، قابلیت سخت افزار جدید را با یک مدل تعاملی کاربری جدید ادغام کرد که همزمان هم ساده تر و هم قدرتمند تر از سیستم های قبل از خود بود. حذف تمام دکمه های فیزیکی 5 دکمه را باقی گذاشت. اپل صفحه ی لمسی را به مدل تعاملی اصلی تبدیل کرد. اپل همچنین تقریباً عمل «Pinch-to-Zoom» و «پیمایش اینرسیایی» را کامل کرد تا کار با برنامه ها طبیعی تر و سریع تر احساس شود. سرعت و صراحت کار در iOS 1.0 شگفت انگیز بود و شگفت انگیز مانده است.

    • مرورگر وب موبایل Safari: حرکات لمسی رو به بالا وارد مرورگر Safari در iOS شدند. این حرکات (که استیو جابز هنگام معرفی آن ها با غرور صحبت می کرد) سال ها جلوتر از رقابت موجود در آن زمان بودند. بله، Safari هیچ گاه از پلاگین Adobe Flash استفاده نکرد و به خاطر این قضیه کاملاً مشهور شد. اما اولین مرورگر وب موبایل بود که احساس صلابت و قدرتی نزدیک به مرورگر های دسکتاپ را به کاربر می بخشید. جایی که دیگر سیستم عامل های موبایل صفحه را سر ریزی می کردند، تغییر شکل می دادند یا به طور ساده تر شکل و احساس آن را از بین می بردند، Safari صفحه را به طور کامل نشان می داد و ابزار پیمایش و زوم ساده ای را ارائه می کرد که در آن زمان بی همتا بود.


    • یک Widescreen iPod: اپل از اکوسیستم iTunes + iPod گسترده ی خود جهت ایجاد یک لنگرگاه برای سیستم عامل و آغاز چیزی که در نهایت به یک اکوسیستم بسیار بزرگ از موسیقی، فیلم، تلویزیون، کتاب و برنامه تبدیل شد، استفاده کرد. برای بسیاری از کاربران، گوش دادن به موسیقی ممکن است دیگر جزء یکی از پنج چیز مهمی که آن ها از گوشی هوشمندشان می خواهند نباشد. ولی در آن زمان قابلیت های نرم افزار iPod در iOS 1.0 به iPhone یک ویژگی برتر داد که استفاده ی آن برای کاربران نهایی ساده و هیجان انگیز بود.

    iOS 1.0 همچنین چند ویژگی و برنامه ی دیگر که برای پلتفرم تازه ی اپل و جلوتر بودن از بقیه مهم بود، در خود داشت.

    • Google Maps به طور تکان دهنده ای روی iPhone از هر گوشی دیگری که بر روی آن اجرا شده بود، بهتر عمل می کرد. اپل قابلیت Pinch-to-Zoom را به طور کامل کاربردی تر کرد تا برنامه ی نقشه های گوگل نرم و سریع عمل کند. اما مهم تر این بود که هنگام استفاده از برنامه، احساس شهودی تر و طبیعی تری در مقایسه با نسخه ی دسکتاپ آن به کاربر منتقل می کرد.

    • Voicemail تصویری ترفند هوشمندانه ای بود که به کاربران اجازه می داد تا مستقیماً وارد هر Voicemail دلخواه شوند بدون اینگه مجبور به شنیدن صدای بوق های بی پایان شوند.این ویژگی همچنین نمایانگر تازه یافت شده ی اپل برای کاهش معملات با اپراتور های تلفن همراه بود. Voicemail تصویری سیگنالی بود که اپل (نه اپراتور) فراهم کننده ی اصلی آن برای تجربه ی کاربر بود.

    • iTunes Sync یکی از ویژگی های ناخواسته ی امروزی است. هر کسی که کار با نرم افزار HotSync شرکت Palm یا ActiveSync شرکت Microsoft را تجربه کرده باشد، می تواند درک کند که چقدر همگام سازی ساده و قابل اعتماد با کامپیوتر های دسکتاپ اهمیت دارد. این امر همچنین می تواند مثالی از توانایی اپل برای دریافت قابلیت های پیچیده ای که دیگر شرکت ها و کاربرانشان را سردرگم کرده است و ساده سازی آن ها در جهت نامرئی سازی آن قابلیت ها باشد.

    • صفحه کلید نرم افزاری در iOS 1.0 شاید اولین صفحه کلید قابل استفاده ی واقعی بود که می توانست با انگشتان کاربر تایپ کند. در واقع سیستم هایی مانند Graffiti سیستم عامل Palm و افزونه های شخص ثالثی مانند FitalyStamp ورود متن را به وسیله ی یک قلم امکان پذیر می کردند. اما نمونه ی iOS که صفحه کلید را فقط هنگام نیاز کاربر نمایش می داد و وضعیت واقعی صفحه ی بیش تری را برای خواندن در اختیار کاربر قرار می داد.

    • کاستی های بسیاری در iOS 1.0 وجود داشت. بزرگترین آن ها عدم پشتیبانی از برنامه های بومی و شخص ثالث بود. اپل تلاش کرد که این شکاف را با ترویج برنامه های تحت وب پر کند. ولی در سال 2007 برنامه های HTML توانایی به دوش کشیدن این بار بزرگ برای iOS نبودند. استدلال برخی افراد در آن زمان این بود که حتی شاید درست نباشد که iPhone را یک گوشی هوشمند بنامند. زیرا این گوشی سیستم عاملی را برای توسعه به جز بر بستر وب ارائه نمی دهد. iOS 1.0 همچنین فقط یک نوع از Multitasking را در اختیار کاربر قرار می دهد و آن پخش موسیقی از طریق نرم افزار iPod در پس زمینه. چند وظیفگی در سیستم عامل های دیگر تجربه ی چندان خوشایندی نبود. اما برای بسیاری از افراد مفید بود و فقدان آن در iOS 1.0 قابل توجه بود.

    • iOS 1.0 همچنین یک الگوی محاسباتی جدید را معرفی کرد که برخلاف سنت ها بود و آن مخفی ساختن فایل های سیستمی از دید کاربر بود. این طراحی هنوز هم در این روز ها به شدت مورد بحث است. اما اپل این کار را در جهت ساده سازی دستگاه و کاربر پسند تر کردن آن انجام داد. به هر حال، می توان گفت که لایه های مختلف انتزاعی آن برخی اوقات نیاز است کنار گذاشته شوند (به عنوان مثال هنگامی که ناتوانی در قرار دادن یک ضمیمه در یک ایمیل پاسخ داده شده). محدودیت های دیگر، مانند ناتوانی در تغییر صدا های هشدار اگر آن ها به آسانی در تلفن های ساده قابل تعویض نبودند، دیوانه کننده نبود.

    • در نهایت، اپل در iOS 1.0 صفحه ی اصلی خود را تحت عنوان «Springboard» معرفی کرد. ضربه زدن به دکمه ی Home همواره شما را به این صفحه هدایت می کند. مهم نیست کاربر در کدام قسمت از سیستم عامل باشد، همواره یک طرح شبکه ای از آیکن ها (که قابل تغییر و جا به جایی نبودند) را نمایش می دهد. حتی در این زمان، هیچ پشتیبانی از ویجت ها یا دیگر اطلاعات محیطی بر روی صفحه ی اصلی وجود ندارد. سفارشی سازی هایی که رقبایی همچون Windows Mobile و Symbian مدت ها قبل آن را ارائه داده اند.

    نظر


    • #3
      به روز رسانی های iOS 1

      سه ماه پس از عرضه ی اولین iPhone، اپل اولین به روز رسانی نرم افزاری بزرگ خود را منتشر کرد، iOS 1.1.1 از چند جهت قابل توجه بود. اول این که الگویی از انتشار نسخه های بزرگ جدید iOS همزمان با دستگاه های جدید را مشخص کرد (در این مورد، اولین نسل از iPod Touch). دوم این که بر همگان روشن شد که اپل به طور مداوم iOS را با نسخه های جدید و ویژگی های جدید به روز رسانی می کند و این به روز رسانی ها در تمام خط تولید دستگاه های iOS که امکان داشته باشد، ارائه خواهند شد. با تنها دو دستگاه، منصفانه نیست که به اپل برای جلوگیری از تکه تکه شدن در این مراحل اولیه از پیشرفت iOS اعتبار بیش از حد داد. اما ریشه ی iOS در اینجا محکم شد.

      ویژگی هوشمند این به روز رسانی تنها یک نکته ی مهم داشت و آن دسترسی به فروشگاه موسیقی iTunes از طریق Wi-Fi بود که به کاربران اجازه می داد به طور مستقیم روی گوشی شان خرید کنند. اما این همچنین یکی از از چندین نمونه ای است که نشان می دهد که چگونه ویژگی های iPhone به خاطر نگرانی در مورد پهنای باند اینترنتی اپراتور AT&T غیر قابل استفاده مانده بود. همان طور که از نام این به روز رسانی پیداست، فروشگاه فقط از طریق Wi-Fi عمل می کرد.

      iOS 1.1.1 همچنین پشتیبانی برای خروجی TV و یک میان بر سفارشی کردن زمانی که کاربر دو بار بر روی دکمه ی Home کلیک می کرد را اضافه کرد. ویژگی دوم به اولین تغییر از بسیاری تغییرات که اپل به عملکرد آن دکمه در سال های آتی باید اضافه می کرد، اشاره دارد.








      iOS 1.1.3 توانایی جا به جایی آیکن های Homescreen و ایجاد Shortcut جدید به صفحات وب را به کاربر می داد. اپل آن ها را «Web Clip» نامید و اگرچه این ویژگی جدید قابل تقدیر بود، اما بیش تر به عنوان یک یادآور بود از این که هیچ SDK برای ساخت برنامه های بومی iOS وجود نداشت. کار کردن با iPhone اولیه ترکیبی از دو حس بی حوصلگی و هیجان بود. بی حوصلگی به این خاطر که کاربران به وضوح شاهد پتانسیل به بار ننشسته ی پلتفرم iOS بودند و هیجان به خاطر این که کاربران دریافتند که اپل با انتشار بسته های به روز رسانی آن ها را با ویژگی های جدید غافلگیر خواهد کرد. در آن زمان هر ویژگی جدیدی که به iOS اضافه می شد، با عبارت «بالآخره» همراه بود. زیرا بسیاری از آن ها به صورت واضح نقص محسوب می شدند و اپل نشان داده بود که توانایی آوردن آن ها به iOS را دارد. برنامه های بومی هنوز به iOS راه نیافته بودند، اما به نظر می رسید که همه می دانستند که به زودی خواهند آمد.





      نظر


      • #4
        iOS 2 : برنامه ها


        لحظه ی «بالآخره» ی بعدی برای iOS در جولای 2008 پدید آمد، هنگامی که اپل App Store را معرفی کرد. برنامه های شخص ثالث برای گوشی های هوشمند ویژگی جدیدی نبود، اما اپل سیستمی را ایجاد کرد که آن ها فقط با روش خودش جهت توسعه، مرور و نصب عمل کنند.




        • App Store: فروشگاه نرم افزاری هم از طریق دستگاه و هم از طریق نرم افزار iTunes در کامپیوتر قابل دسترسی بود، جایی که کاربران به سادگی می توانستند به مرور و نصب برنامه ها بپردازند. این یک تغییر بزرگ از چگونگی توزیع نرم افزار های موبایل بود. در اوایل از طریق اینترنت یا برنامه های فروشگاهی شخص ثالث که به طور ضعیفی با دستگاه مورد نظرشان ادغام شده بودند (البته اگر واقعاً ادغام شده بودند)، این کار انجام می شد. ذکر یک نکته حائز اهمیت است؛ App Store بر پایه ی سیستم مشتریان فروشگاه موسیقی iTunes شکل گرفته است. بنابراین لازم نبود کاربران دوباره مشخصات کارت های اعتباری خود را برای انجام خرید وارد کنند. این بدین معنی است که یافتن و نصب برنامه ها بسیار ساده تر از قبل شده بود و کاربران قادر بودند که به سرعت خرید های خود را انجام دهند.




        • iOS SDK: نوآوری دوم این بود که چون iPhone یک دستگاه قدرتمند بود، اپل کیت توسعه ی نرم افزاری (SDK) را برای iOS ارائه کرد که ابزار های فوق العاده ای را برای توسعه دهندگان فراهم می کرد. کم کم بازی های سه بعدی به یک امر عادی تبدیل شدند و به طور کلی برنامه های iOS کاربردی تر، زیبا تر و پیشرفته تر از هر پلتفرم دیگری شدند. این ترکیب قدرتمند باعث سردمداری iOS در زمینه ی برنامه ها شد، در حالی که شرکت های دیگر هنوز در حال تلاش برای نزدیک شدن به آن بودند.

        معرفی برنامه ها و App Store بدون جنجال نبود. اپل iOS را به طور کامل به روی برنامه نویسان باز نکرد را از بارگذاری هر برنامه ای که می خواستند، منع کرد. تنها راه موجود برای نصب برنامه ها از طریق App Store بود و اپل سیاستی را برای برنامه ها وضع کرد که هر برنامه ای نمی توانست وارد فروشگاه شود. بعضی از این قوانین کاملاً واضح بودند (مثلاً محتوای غیر اخلاقی ممنوع). اما برخی دیگر وقتی به خواسته ی کاربران بر می گشت، اپل را در یک ناحیه ی خاکستری قرار می داد. اپل انواع خاصی از برنامه ها را که بر روی دیگر سیستم عامل ها مجاز بودند را رد می کرد، شامل برنامه هایی که که به کامپیوتر کاربر اجازه می داد برای دسترسی به اینترنت از طریق iPhone از روش Tethering استفاده کند.




        دستاورد پیش بینی نشده ی دیگر App Store این بود که قیمت برنامه ها بسیار بسیار کمتر شده بود. این امر یک پیروزی کاملاً خالص برای کاربران و توسعه دهندگان بود. اما این امر باعث موج بزرگی از بهت و حیرت شد زیرا قیمت برنامه های موبایلی رده بالا از محدوده ی 40 دلاری به حدود 5 دلاری یا حتی 99 سنتی کاهش پیدا کرد. جداول برنامه های پرفروش مانند جداول بیلبورد های 40 موزیک برتر شده بود. اگر توسعه دهنده ی یک برنامه می توانست به این جدول راه پیدا کند، سود خوبی نصیبش می شد. اما این امر در مورد برنامه های دیگر یک فاجعه محسوب می شد. بسیاری از این نگرانی ها در سال های اخیر از بین رفته اند و امروزه توسعه دهندگان بسیار بسیار زیادی وجود دارند که زندگی خود را از راه فروش برنامه های iOS تأمین می کنند.




        • پشتیبانی از Microsoft Exchange : همچنین iOS 2.0 روند معرفی مجموعه ای از ویژگی های دیگر را آغاز کرد کـه از قبل بر روی دیگر پلتفرم های موبایل وجود داشتند. مهم ترین این ویژگی ها پشتیبانی کامل از Microsoft Exchange برای Push کردن ایمیل، تقویم ها و مخاطبان بود. اپل همچنین جستجوی مناسب در بین مخاطبان را معرفی کرد (قبل از این کاربر مجبور بود به صورت دستی در بین مخاطبانش پیمایش کند). همچنین انتخاب چند ایمیل جداگانه در بین ایمیل ها نیز در این نسخه معرفی شد.




        • سرویس MobileMe : اپل همچنین از سرویس ابری خود پرده برداشت که جایگزین Mac شد و همگام سازی ایمیل، تقویم ها و مخاطبان یکپارچه شده را فراهم
        می کرد. MobileMe هرگز در تخیلات عموم مردم نمی گنجید. شاید بخشی از آن به خاطر قیمت گران 99 دلار در سال و بخشی دیگر به خاطر کاملاً غیر اعتماد بودن در آن زمان بود.

        iOS 2.0 همزمان با معرفی iPhone 3G عرضه شد و به طور طبیعی شامل پشتیبانی از ویژگی های سخت افزاری معرفی شده در آن مدل بود (A-GPS و نسل سوم 3G).

        نظر


        • #5
          به روز رسانی های iOS 2

          متأسفانه iOS 2.0 نسخه ی منتشر شده ی پایداری نبود. برخی کاربران عمر کمتر باتری، Crash کردن برنامه ها و قطع شدن ناخواسته ی تماس ها را شاهد بودند (همگی این ها در جریان انتشار نسخه های 2.0.1 و 2.0.2 که با نظم خاصی پس از هم منتشر شدند، اتفاق افتادند). نسخه ی 2.1 که در سپتامبر 2008 منتشر شد، این مشکلات را رفع کرد. این نسخه تعداد زیادی از باگ های سیستم عامل را برطرف کرد و همچنین سرعت Sync را افزایش داد.

          iOS 2.2 در نوامبر همان سال منتشر شد. از لحاظ امکانات، نرم افزار نقشه بزرگ ترین به روز رسانی را به خود دید، اضافه شدن Google Street View، مسیریابی پیاده و مسیریابی با وسایل حمل و نقل عمومی.








          نظر


          • #6
            iOS 3 : ویژگی ها



            iOS 3.0 همزمان با iPhone 3GS در ژوئن 2009 منتشر شد و مانند 3GS، ویژگی بارز زیادی نداشت. در عوض، اپل تمام شکاف های موجود در iOS را با لیست گسترده ای از عملکرد و به روز رسانی های برنامه ها در گوشه گوشه ی سیستم عامل پر کرد.

            • Cut، Copy و Paste: با عرضه ی iOS 3.0، شیوه ی انتخاب متن جدیدی را معرفی کرد که به خوبی با صفحه ی لمسی عمل می کرد – یک ناحیه که یک قلم بهتر از یک انگشت برای ضربه زدن ظریف عمل می کرد. ترکیب بزرگ نمایی ذره بینی به همراه انتخاب لغزنده ی متن یک حالت احساسی را به کاربر منتقل می کرد و همانند بسیاری از ویژگی های کاربر پسند لمسی، اپل را بسیار جلوتر از دیگر شرکت ها در رقابت سیستم عامل ها قرار داد. مانند بسیاری دیگر از ویژگی ها که در iOS 3.0 معرفی شد، این ویژگی مدت ها بعد از انتظار کاربران به iOS آمد، اما اپل زمان کافی را در اختیار داشت تا رابط کاربری را به استاندارد های بالای مورد نظر خود ارتقا دهد.




            • جستجوی Spotlight : یافتن محتوا به یک کار دشوار در iOS تبدیل شده بود. بنابراین یک گزینه ی جستجوی گسترده در سیستم عامل اجتناب ناپذیر بود. Spotlight به کاربران اجازه می داد تا به صفحه ی چپ Homescreen اصلی رفته و با وارد کردن عبارت در یک کادر، به جستجو در مخاطبان، ایمیل ها، تقویم ها، یادداشت ها و همچنین محتوای iPod بپردازند. گزینه های بیشتر بعداً اضافه شدند. اما اپل «بالآخره» یک ویژگی را که یک امر عادی در BlackBerry، PalmOS، webOS و Windows Mobile به شمار می آمد را به iOS الحاق کرد و آن وارد کردن سریع متن در Homescreen برای جستجو در کل گوشی بود.


            • اطلاع رسانی به روش Push برای برنامه های شخص ثالث: اگرچه این ویژگی هنگام معرفی iOS 2.0 وعده داده شده بود، اما تا iOS 3.0 در دسترس کاربران قرار نگرفت. اطلاع رسانی Push در iOS هنوز از آنچه که رقبا ارائه کرده بودند، جلوتر بود. اطلاع رسانی های Push قادر بودند تا به عنوان یک راهکار موقت برای بسیاری از اعمال که به صورت عادی به وسیله ی Multitasking یاری رسانی می شدند، عمل کنند. این ویژگی سرانجام قربانی محبوبیت خود شد. جایی که مدل پنجره ای ثابت pop-up موجب آزار کاربران می شد.


            اپل همچنین پشتیبانی از MMS را به iOS افزود. هرچند که در اواسط سال 2009، بیشتر کاربران تمایل کمتری به استفاده از این قابلیت داشتند. ویژگی های دیگر در iOS 3.0 به سرعت قابل ذکر هستند: فیلم برداری با دوربین، حالت افقی صفحه کلید، برنامه ی ضبط صدا، پاک کردن از راه دور اطلاعات، بلوتوث استریو، tethering اینترنت از طریق بلوتوث یا USB که همگی در این سال به هسته ی iOS اضافه شدند.





            ویژگی های استاندارد دیگر یک گوشی هوشمند مانند شماره گیری صوتی در iOS 3.0 اضافه شدند. اگر منصفانه قضاوت کنیم، اپل با ارائه ی Voice Control یک قدم دیگر رو به جلو حرکت کرد. ویژگی که به کاربران اجازه می داد با مخاطبان تماس گرفته و یا همچنین شروع به پخش یا شناسایی یک موسیقی بکند. Voice Control هنگام معرفی از تعداد زیادی از زبان های دنیا پشتیبانی می کرد. موضوعی که با پشتیبانی گسترده ی زبانی در iOS هماهنگ است.

            iOS 3.0 همچنین دارای طیف وسیعی از ویژگی هایی بود که قابلیت های دیگر پلتفرم های موبایل را با چالش های بسیار جدی روبرو کرد. شامل:

            • ویژگی Tap-to-Focus در نرم افزار دوربین

            • توانایی خرید مستقیم فیلم، سریال و کتاب از طریق نرم افزار iTunes Store بر روی گوشی

            • نظارت والدین که بسیار فراتر از هر چیز دیگری در بازار بود.

            • قابلیت Find My iPhone

            • توسعه ی مدل های درآمدزایی در App Store با معرفی خرید های داخل برنامه ( In-App Purchase ) و اشتراک محتوا ( Subscription )

            • پشتیبانی از لوازم جانبی نگهدارنده ( Dock ) و بلوتوث و اتصالات نظیر به نظیر

            • پشتیبانی از پخش موسیقی های موجود در برنامه ی iPod در برنامه های شخص ثالث

            • برنامه ی قطب نمای دیجیتال (موجود در iPhone 3GS)

            • پر کردن خود کار فرم ها در Safari

            • تعداد بسیار زیادی API به SDK اضافه شد تا قابلیت های iPhone را افزایش دهد.



            پس از این که iOS 1.0 سیستم عامل را بنیان گذاری کرد و iOS 2.0 برنامه ها را به پلتفرم آورد، iOS 3.0 بیشتر حول پر کردن شکاف های خالی و شکایت هایی که کاربران مبنی بر کمبود های سیستم عامل مطرح کرده بودند، منتشر شد. با این به روز رسانی، اپل به خوبی نه تنها در مسیر خود برای رسیدن به ویژگی های موجود در سایر پلتفرم های رقیب قرار گرفت، بلکه سیستم عاملی را ایجاد کرد که توانایی حکمفرمایی بر دنیای ویژگی ها را داشت. تنها چند گزینه باقی مانده بود که یکی از آن ها Multitasking بود.




            به روز رسانی های iOS 3

            چند ماه بعد، اپل iOS 3.1 را منتشر کرد که چند ویژگی دیگر را اضافه کرد. قفل از راه دور، دانلود آهنگ زنگ، میکس هوشمند موسیقی ها و Voice Control از طریق بلوتوث از جمله ی آن ها بود. iOS 3.1.3 که در فوریه ی 2010 منتشر شد، آخرین عرضه ی سیستم عامل برای iPhone 2G و نسل اول iPod Touch بود که دیگر شاهد هیچ به روز رسانی نبودند.

            نظر

            صبر کنید ..
            X