کمالالدین ابوالعطاء محمودبن علیبن محمود، معروف به «خواجوی کرمانی» (زاده: ۶۸۹ - درگذشت: ۷۵۲ ه.ق.) یکی از شاعران بزرگ نیمۀ اول قرن هشتم است. آرامگاه خواجو در تنگ الله اکبر شیراز است. وی از شاعران عهد مغول است و اشعاری در مدح سلاطین منطقه فارس در کارنامۀ خود دارد. شعر خواجوی کرمانی شعری عرفانی است. مضامین عرفانی در غزلیات وی صریحاً بیان میشود امّا در این اشعار که بر شاعران بعدی خود مانند حافظ تأثیرگذار هم بوده مبارزه با زهد و ریا و بیاعتباری دنیا و مافیها از موارد قابل ذکر است. او در شعر به سبک سنایی غزلسرایی می کرده و در مثنوی نیز سعی داشته به تقلید از فردوسی حماسهسرایی داشته باشد. خواجو را وابسته به سلسلۀ مرشدیه می دانند. او را در ریاضیات طب و هیئت نیز صاحب نظر می دانند. طنز و هزل و انتقادات اجتماعی از شرایط ادیان در آن روزگار در اشعار خواجو متداول است. او در قصیده، مثنوی، و غزل طبعی توانا داشته، به طوری که گرایش حافظ به شیوهٔ سخنپردازی خواجو و شباهت شیوهٔ سخنش با او مشهور است.
از ویژگی های این برنامه :
☀☀☀ طراحی شده برای آیفون و آیپد
☀☀☀ با امکان جستجوی سریع و آسان
☀☀☀ با حجم بسیار پایین
☀☀☀ بی نیاز به اتصال به اینترنت پس از نصب
☀☀☀ امکان تغییر اندازه فونت
☀☀☀ افزودن غزل به لیست غزل های مورد علاقه
از ویژگی های این برنامه :
☀☀☀ طراحی شده برای آیفون و آیپد
☀☀☀ با امکان جستجوی سریع و آسان
☀☀☀ با حجم بسیار پایین
☀☀☀ بی نیاز به اتصال به اینترنت پس از نصب
☀☀☀ امکان تغییر اندازه فونت
☀☀☀ افزودن غزل به لیست غزل های مورد علاقه
شما میتوانید برای دریافت این برنامه به سیبچه مراجعه نموده و از اینجا دریافت و نصب نمائید.